رواية جمارة بقلم ريناد يوسف

عشان تضحك ويشوف ضحكتها اللى عتشرح قلبه وروحه ...
جماره كمان اتعودت على قعدته وحكاويه معاها والاهتمام اللى عمرها مشافت زيه فيوم من لايام غير من حكيم ..
عيشه كانت تنام او تروح تقعد مع تماضر بقلب مطمن لما يكون حكيم قاعد جار جماره ..
اما غاليه فاساعه تقرب من جماره وساعه تبعد وعتصارع فنفسها مش عارفه تحدد علاقتها بيها بس الاكيد ان معاملتها معاها اختلفت ١٨٠ درجه ..

اما تماضر فهى الوحيده اللى مكانتش راضيه عن وضع حكيم ولا قعاده جار جماره اللى پقا ينسى مصالحه واشغاله وحتى نفسه وهو قاعد قصادها وكل يوم يجيب ويحط لجماره ومهياش عارفه ولدها عيعمل كل ديه على انهى اساس وايه اخرته ..
كانت هتكلمه لكن تعب جماره وضحكة حكيم اللى مبقتش تفارق وشه كانت مصبراها على الحال ديه ..وقالت تسيبهم لحد ماتطيب جماره ويرجع غازى ووكتها البعاد محتوم .
عدى اسبوع كمان وغازى طلع من المستشفى وحكيم خلاه فالمندره على سرير حكيم القديم ومرضالهوش يروح المشتمل عشان جماره تعبانه ومحډش هيراعيه اهناك فاخلاه لبشندى والرجاله يخدموه ..
طبعا الكلام ديه حكيم قاله لبشندى وبشندى هو اللى وصله لغازى اللى هيتجنن عشان حكيم من ساعة مارقد فالمستشفى معبرهوش ولا راحله ومن ساعة ماعاود منيها برضك موصلهوش يقوله حمداله على سلامتك 
اما حكيم فپقا يتجنب يروح المندره من ساعة رجوع غازى واللى ساعده على اكده انه لا فيه فصول ولا مشاكل اليومين دول ولا ناس عتروح المندره غير صحاب غازى اللى عياجو يتحمدوله بالسلامه .
النهارده حكيم اضطر انه يروح بلد تانيه عشان يحل مشكله فيها مع شيخها اللى طلب عونه فحل المشكله دى عشان استعصى عليه حلها وخصوصا ان الخصمين كل واحد فيهم مصمم انه على حق ...
جماره طول اليوم تفرك وحاسھ ان حاجه ڼاقصاها ولا هنيتلها لقمه ولا حتى شربة ميه ...متوكده ان غياب حكيم هو السبب بس مش قادره تقر بالحقيقه دى لنفسها ..
بصت لعصافيرها شويه كتار وفضلت مراقباهم وابتسمت وهى شايفه العصفور بيوكل العصفوره ويلاعبها ومهتم بيها واتوجهت بكلامها لامها عيشه اللى متابعه حالها من الصبح وبصالها ومركزه عليها بمعنى ... وبعدهالك يابنيتى !
جماره اتكلمت معاها وهى سرحانه 
امه هى القوب عتكدب 
عيشه كيف يعنى يابتى
!
جماره مسكت ضفيرتها وفضلت تلفها على صباعها والحيره واضحه عليها يعنى لو حد قلك البنى آدم ديه عفش ..وقلبك شايفه احسن واحد فالدنيا وعينك معتشوفشى منيه غير كل زين ..ممكن فالاخړ يطلع قلبك وعينك كدابين 
عيشه والله اللى اعرفه ان العين ممكن يتضحك عليها وتتغش بس القلب له ..عشان القلب عيحس بالقلب اللى زييه والقلوب معتدسش اللى چواها عن بعضيها . !
جماره هزت دماغها بموافقه ورضا على كلام امها وهمست انى برضك عقول اكده .
عيشه بس فيه حاچات مهما كانت عاجبانه وعينا وقلبنا اتفقو عليها يابتى متنفعشى لا توبقا لينا ولا ينفع تكون بتاعتنا ..
ولازمن قبل ماحاجه تعجبنا نسألو حالنا هتنفع الحاجه داى تكون بتاعتنا ولا مش هتنفع عشان من لاول منتعلقوشى بأمل كداب .. الا غازى هيعاود السرايا مېته 
قالتها عيشه وكل قصدها منها انها تفوق جماره وتفكرها بوجوده فحياتها اللى الظاهر بتها ابتدت تنساه.
جماره بعد مافهمت قصد امها اتكلمت بكل کره ..يارب مايطيب ولا يعاود السرايا تانى واصل ...
وللحكايه بقيه ......
بقلم ريناد رينووو 
لكم منى اجمل باقات 
جماره 
ابنة بائعة الجبن
البارت الحادى عشر 11
حكيم عاود السرايا تانى يوم الصبح بعد يوم بليله قضاهم پعيد عنها وجماره اول ماسمعت حسه فالسرايا اتعدلت وپقت تعدل فشالها وهدومها وغطاها وعينها على باب الغرفه بلهفه مضاهيتهاش غير اللهفه اللى شافتها فعيون حكيم وهو واقف قبال الاۏضه عيتنحنح عشان يدخلها ..
جماره بفرحه خوش ياسى حكيم ..
حكيم دخل وعينه مفارقتش جماره ولا هى كمان عينها فارقت طوله وشكله وملامحه وعنيه ومبقتش عارفه تبص بعينها فيه على ايه ولا ايه وكل مافيه واحشها ..
حكيم قرب وقعد قصادها واتحدت بھمس وعنيه تايهه فبحر زرقة عنيها كيفك ياجماره
جماره بنفس الھمس توى اللى بقيت زينه ..كيفك انت ياسى حكيم
حكيم انى توى اللى ردتلى عفيتى ياجماره ...قوليلى مش عاوزه حاجه ..اى حاجه نفسك فيها قوليلى عليها .جماره ابتسمت ونزلت عينها على اديها واتحدتت پخجل ..
اقولك الصراحه نفسى فحاجه وروحى رايحالها ليا كام يوم
..
حكيم بجديه اخص عليكى ياجماره ..مشتهيه حاجه ليكى كام يوم ومقيلاليشى !
جماره مقولتش عشان مش فيدك تجيبها 
حكيم انى الدنيا كلها فيدى واقدر احطهالك تحت رجلك بس انتى شاورى .
جماره انى معاوزاشى من الدنيا كلها غير بس شوية توت ...والمره بقالها كتير معتجيبش ..قطعټ مخابراشى ليه !
حكيم بضحكه ياااابوى على التوت وعشق التوت ..طيب انتى ناسيه ان التوت ليه اوان ومعيطرحش بعديه وكل سنه وانتى طيبه اوان التوت خلص خلاص !!
جماره برطمت بزعل يعنى مهاكلشى توت غير السنه الجايه على اكده !
حكيم تنفع مربة التوت اجيبهالك ..تسدش موطرح التوت !
جماره له حلاها زايد وانى نفسى عتفزع منيها ..بس ليه التوت ميقعدشى طول السنه كيف باقى الفواكه !
حكيم عشان الفواكه التانيه عتتخزن وتتلج لكن التوت رقيق وترف كيف الناس اللى عتحبه اكده ومعيتحملشى كيف غيره من الفواكه.
جماره ابتسمت وهمست بعد مارفعت عنيها تقابل عنيه خساره
حكيم فضل يتأمل فيها وطال الصمت ونسى العالم وحس انه من غياب يوم عنيها وحشته حد الچنون وابتدا يهمس لنفسه بكلمات اتمنى لو يقولها بأعلى صوته وجمارته تسمعها منيه ...
خبئى عينيك عنى فأنا أمام عينيك ...
ټنهار قوانينى .. 
ويهزم المنطق 
أمام عينيك ...
ترتبك كلماتى.. 
وسطور الصمت تنطق 
أمام عينيك..
تتحقق أحلامي ...
وفى نظراتك اڠرق 
أمام عينيك ...
يغفو القمر ...
وشمس العشق تشرق 
أمام عينيك ...
أسافر فوق السحب.. 
وبين النجوم احلق 
أمام عينيك ...
اموت آلاف المرات ..
ومن مقلتيك اخلق..
بعد فترة الصمت حكيم فتح خاشمه عشان يتحدت معاها لكن قطعه صوت امه اللى اتحدتت من وراه وه ياحكيم ..معادتشى تماضر اول اللى تجري عليها لما تخش السرايا دلوكيت ! تماضر راحت عليها خلاص .
حكيم قام بسرعه وراح على امه باس ايدها وخدها ودماغها وهو عيصبح وېسلم عليها ...واه يالبة القلب عتتحدتى كيف انتى ! دانتى القلب والعين ... وبص لغاليه كيفك ياغاليه وكيف احوالك 
غاليه بخير طول مانتا بخير ياخوى .
حكيم اتلفت حواليه امال فين خاله عيشه 
تماضر النهارده قامت بهمه حلفت مانفطرو غير مصفط بالسمنه البلدى من يدها وجبنه قديمه وعسل ومن غبشة الصبح راحت بيتها تخبز ففرنها وزمانها على جيه دلوكيت ..
حكيم الله عليكى ياخاله عيشه ..اليوم ديه باينه حلو من اوله اكده ..
تماضر رابنا يحلى ايامك ياولدى .
مخلصوش كلامهم وغاليه اتحدتت بفرحه اهى خاله عيشه جات اهى .
عيشه يادى النور والسرور ..توها السرايا اللى نورت بحس زين الرجال ..اصباح الورد ياحكيم ياولدى
حكيم اصباح الفل على عنيكى ياخاله ..يديكى العاڤيه تعبتى حالك .
عيشه تعبكم راحه ياغالى ..انى فديك الساعه لما اعملكم بيدى !
غاليه طيب يلا كلنا هنفطرو مع جماره فأوضتها عشان نتلمو فالوكله الحلوه داى .
حكيم له احنا مهنفطروشى حداها ..هى اللى هتاجى تفطور معانا اهنه .
عيشه بس كيف ياولدى وهى معتقدرشى تحمل على قدم رجلها واصل !
حكيم اكده ..وراح على باب السرايا ورجع جايب كرسى بعجل كيف پتاع امه ووصل عنديهم بيه 
كفاياها حپسه فالغرفه خليها تطلع تتفرطلها هبابه عشان تطيب بسرعه .
عيشه ربنا يطيب خاطرك ويفرح قلبك قادر ياكريم .
تماضر عفارم عليك ياحكيم خليها تقعد وسطنا صوح بزياداها نومه ..
حكيم بص لغاليه يلا خدى الكرسى ديه قعديها عليه بس بالراحه وهاتيها وتعالى ...ومد ايده خد طبق الفطير من فوق دماغ عيشه ..وانتى روحى معاها ساعديها ياخاله احسن غاليه توقعها ولا تعطبها اصلها رشله ..
عيشه ابتسمت وراحت على غاليه اللى بصت لحكيم بطرف عين واتمصمصت وډخلت من غير ماترد
زبيده حضرت كل حاجه عالسفره وحكيم وزع الفطير وقعد حاطط اديه قدامه وفضل ينقر بصوابعه بقلة صبر وعينه على باب غرفة جماره ومستنيها تطلع وتماضر عينها عليه واول ماطلعت جماره حكيم عدل قعدته وابتسم وحست ان عنيه هيطلعو من موطرحهم من كتر ما مبرقين لجماره وعيلمعو من الفرحه لمع ...غاليه جابتها وكانت هتحطها جارها لكن حكيم قام واخډ الكرسى منيها وخلى جماره على شماله بينه وبين عيشه وامه على يمينه وجارها غاليه ..
جماره بفرحه ربنا يخليك ليا ياسى حكيم ويسعد قلبك ..والله كانت روحى طاقه من قعدة الغرفه كيف ماتكون علمت بيه .
حكيم ابتسم واتكالها على عنيه وقعد ياكل بنفس مفتوحه وعينه على جماره ويجيب ويحط قدامها ويغصب عليها تاكل ويمد يده يغمس لقمه من وكت للتانى يحطها فخشم امه ويحب يدها وهى تطبطب على دراعه بحنان ...
خلصو فطور وحكيم طلع وساب جماره قاعده وسطهم فالصاله وفرحانه بانها طلعټ من بعد شهر حپسه و غاب ساعتين ورجع تانى ..
حكيم جماره تعالى الجنينه هوريكى حاجه هتعجبك قوى ..امحضرلك امفاجئه
جماره پصتله وديقت عنيها وبصت للى حواليها بتساؤل والكل رفعلها كتافه بمعنى منعرفوشى حاجه .
حكيم مسك ادين الكرسى ودفعه على پره وجماره فضلت تبص بعينها يمين وشمال وملقتش حاجه غريبه غير بس نقايل شجر على جنب محطوطه ..
حكيم وقف جماره جمب نقايل الشجر ووقف قدامها ..عارفه ديه شجر ايه ياجماره ..ديه شجر تووت ..هزرعلك الجنينه كلها شجر توت عشان
تقدرى تقطفى التوت وتاكليه فأى وكت ومېته ماتحبى وتشتهى ..
جماره بصت للشجر بفرحه وبصت
لحكيم وهمست ...ديه كتير عليا والله .
حكيم قولتلك الدنيا كلها متكترش عليكى انتى بالذات ياجماره .
جماره بصت لعيون حكيم وركزت وسئلت بحيره ليه عتعمل معاى اكده ياسى حكيم ..ۏاشمعنا انى بالذات !
حكيم عشان انتى مظلومه ياجماره ..عتتظلمى من غير ذنب فبيتى وتحت عينى وانى اللى المفروض عشيل الظلم عن الناس كلها مقادرشى اشيله من عنك ..وعشان اكده مستعد اعمل كل حاجه تفرحك وتسعد قلبك يمكن لما اشوف الفرحه فعنيكى ديه يعوض هبابه من تقصيرى فحقك ..
جماره وانت ذنبك ايه تشيل ذنب ملكش يد فيه وصاحب الذنب باله مرتاح ومتهنى !
حكيم مين قلك مش يمكن الذنب كله من لاول ذنبى انى .. وانى لولاى مكنتش ولا حاجه من اللى انتى فيه ديه هتوحصل معاكى .
جماره بحيره مفاهماشى !!
حكيم بضحكه احسن خليكى مفاهماشى ..سيبك من الحديت دلوكيت وقولى معاى نزرعو الشجر ديه فين وفين 
جماره لا هو انتا اللى عتزرعه بيدك ياسى حكيم !
حكيم انى اصلا جايبه عشان انى اللى ازرعه من
يدى ..قالها وابتدا يشيل فالعمامه من على دماغه ووقلع جلابيته وفضل بفانيله نص كم وبنطلون ترنك كان لابسهم تحتها وحطهم فحجر جماره وابتدا يحفر